Diecke snapt het niet

Ik kreeg onlangs een spam van iemand die ik niet ken, maar die blijkbaar mijn adres heeft als een van de incidentele deelnemers op een forum over Frankrijk.  Ik moest weer eens een boekje kopen met leuke anecdotes over Frankrijk, van Dick Dijs.  “Diecke” voor autochtone Franse dorpsgenoten die, zo lijkt het als je de voorbeeldstukjes leest op de website van de auteur, op ieder moment van de dag genoeglijk meerdere rouges of pastis' achterover slaan, en zich bij voorkeur verplaatsen in sputterende lelijke eenden die het net volhouden tot het volgende café.

Als de voorbeelden tekenend zijn voor het hele boek zijn rurale Fransen vooral niet echt werkende drankorgels met een baret op en een stokbrood onder de arm.

In werkelijkheid zijn Fransen gewone Europeanen die een huis willen, een familie, een auto, een hond en een flatscreen televisie.  Ze hebben wat meer moeite om sommige van die dingen te betalen dan een Nederlander omdat ze gemiddeld een derde minder salaris verdienen voor hetzelfde soort werk, en de prijzen van kruidenierswaren gemiddeld hoger zijn dan in Holland.  Verder hebben ze aanzienlijk meer verstand van en interesse voor goed eten.  Liever een auto die met plakband bijeen wordt gehouden en een goede maaltijd op tafel, dan omgekeerd.  En ze werken hard, doorgaans zonder koffie- of theepauzes.

Veel Nederlanders lijken dat niet echt te begrijpen; ook niet - of juist niet - als ze 'leuke' boekjes schrijven over hun belevenissen op het Franse platteland.  Het is allemaal zo grappig, zo authentiek, zo sympathiek ietwat achtergebleven.

Mijn Franse schoonfamilie telt een grote variatie aan beroepen.  Een schoonzus heeft een middenkaderbaan bij een grote bank, de andere is grafisch ontwerpster.  Mijn zwager is IT-specialist bij een verzekeringsmaatschappij.  De partners: een kleine aannemer, een patholoog-anatoom en, opnieuw, een IT'er, ditmaal bij Dassault.  In de wat verdere periferie vind je onder meer een accountant, een houtbouwspecialist die bijzondere piano's heeft gebouwd waar Elton John onder meer op heeft gespeeld, een gepensioneerd timmerman die aikido-leraar is, een journaliste, een bosbouwer, een gepensioneerde lerares Duits, een gepensioneerde productiedirecteur van de Perrier-groep, een beroepsmilitair, een basisschool-onderwijzeres... En onze lokale vrienden- en kennisenkring telt onder andere een ex-gevangenbewaarder, een antiquair, een huisschilder, een rubberingenieur van Michelin, een gepensioneerde ploegchef van een staalfabriek, een kanoverhuurder annex broodbakker, een paardenfluisteraar, een kippenboer, een metselaar die aan basejumpen doet, en een vleesvee-fokker.  Zo'n lijstje zou je in Nederland ook kunnen maken in een provinciestadje in de Achterhoek.

Frankrijk is niet exotisch.  Exotisch is als je bij Mongolen in een yurt gaat logeren.  Frankrijk heeft gewoon een overmaatse bureaucratie, net als Nederland; Fransen rijden in gewone auto's, zitten in het ziekenfonds en kijken naar Franstalige versies van Amerikaanse tv-series en veelal door Endemol bedachte spelprogramma's op hun platte tv's. Je betaalt in beide landen gewoon met euro's en je wordt niet gecontroleerd aan de grens. 

In ruraal Frankrijk gaan wonen is eigenlijk niet veel gekker dan vanuit de Randstad verhuizen naar een kleine plaats in Twente.  Je verstaat de taal niet zo goed, er is meer ruimte dan in de Randstad, er zijn koeien, en meer mensen dragen laarzen met klei of stront eraan.  4x4 auto's dienen er om allerhande trailers door de blubber te trekken en niet om mee in de PC Hooft te parkeren.  En de Amsterdamse grachtengordel is ver weg.  Sommigen vinden dat 'primitief' en 'achtergebleven'.

Maar...

De hoofdstad van de zo rurale en dunbevolkte Auvergne, Clermont-Ferrand, had het allereerste vliegveld met een verharde startbaan ter wereld, en was een van eerste Europese steden met elektrische straatverlichting - nog vóór lichtstad Parijs (de energie daarvoor kwam heel CO2-vriendelijk uit een waterkrachtcentrale, die inmiddels al meer dan een eeuw draait). In 1890 (!) hadden ze er al een elektrische tram.
Hier zitten het hoofdkantoor en het grootste onderzoekscentrum van Michelin, die de radiaalband uitvonden, en de moderne opvolger, het Active Wheel, een wiel met ingebouwde elektromotor voor elektrische auto's.  En, toevallig, ook de Citroën 2CV, een van de meest energiezuinige auto's uit de historie.  Uit de Auvergne komen ook uitvindingen als de barometer en de hoogtemeter, de paraplu, de kruiwagen en de superstille tram op luchtbanden.
Hier bevindt zich de grootste super-discotheek van Frankrijk, worden Mirage-straaljagers onderhouden, maakt de metaalindustrie hoogwaardige onderdelen voor Airbussen en Ariane-raketten, bouwt men zonnepanelen, en bedenken jonge ontwerpers wereldveroverende videospellen.  Hermès naait hier zijn superdeluxe damestassen, de boeren fokken prijswinnende vleeskoeien en maken de beste kazen van het land. En zelfs in de kleinste dorpen hebben ze ADSL.

Groen en ruim? Ja. Achtergebleven?  Niet bepaald.